بسیاری از محدودیت‌هایی که ما بر خود تحمیل می‌کنیم ، واقعا ً وجود ندارد. بسياری از آن‌ها باورهایی هستند که ما از زمان کودکی در سراسر زندگی خود از ديگران شنيده ايم . در واقع موانعی هستند که براساس آنچه از والدین و آموزگاران خود آموخته‌ایم ساخته‌ایم . آن‌ها لزوما ً محدوديتهايي نیستند که ما خودمان در وجودمان كشف كرده ايم. برای شروع غلبه بر محدودیت هایی که به خود تحمیل می کنیم ، ضروری است که کاملاً در ذهن و قلب خود بفهمیم که آنها در واقع خودخواسته نيستند.

برايان ترسي در كتاب “كمك به خويشتن” به مطلب جالبي اشاره كرده است،وي مي گويد:

” بدترین باوری که می‌تواند دامنگیر ما بشود این باور است که “من به اندازه کافی خوب نیستم”، این باوری است که تولید احساس حقارت و نابسندگی می‌کند. ما فرض را بر این می‌گذاریم که دیگران از ما بهتر هستند، آن هم تنها به این دلیل که در حال حاضر در شرایط بهتری از ما قرار دارند. احساس می‌کنیم که ارزش آن‌ها باید از ارزش ما بیشتر باشد. و بنابراین ارزش ما از آن‌ها کمتر است. این احساس بی‌ارزش بودن در عمق روان ما جای می‌گیرد و سبب می‌شود که خودمان را دست‌کم بگیریم و ارزان بفروشیم. این‌گونه حتی نمی‌توانیم هدف‌گذاری کنیم. باید بپذیرید که نه تنها خوب هستید، بلکه می‌توانید در زمینه مورد نظر خود به جایگاه عالی برسید. توانمندی بالقوه شما نامحدود است، و به همین دلیل است که می‌توانید به مراتب به بیش از آنچه تاکنون دست یافته‌اید دست پیدا کنید.”

محدودیت‌های ما چگونه و از کجا ایجاد می‌شود؟

– ما با مجموعه‌ای از ژن‌ها به دنیا می‌آییم که به ما اجازه می‌دهد برخی کارها را بهتر از دیگران انجام دهیم. اما این بدان معنا نیست که ما باید تمام چیزهایی را که به خوبی انجام نمی‌دهیم رها کنیم. بنابراین می‌توانیم بگوییم که ژنتیک منشا اولیه در محدودیت‌های ما است.

– شايد بتوان گفت كه عامل مهم‌تر در واقع محیطی است که ما در آن زندگی می‌کنیم, خانواده , دوستان و آموزش هايي كه مي بينيم, همه به نوعي در شکل‌گیری بسیاری از محدودیت‌های تحمیلی ما نقش دارند. تمام این فاکتورها بر كشف استعداد هاي دروني ما و چگونگي انجام فعاليتهايمان تاثير گذار هستند.

– عامل تاثير گذار ديگر نوع آموزش است. وقتي صحبت از آموزش مي شود، مهم است که نگاهي که كودكان بياندازيم ، خواهیم دید که آنها هنگام آزمایش هر چیزی که می خواهند امتحان کنند ، هیچ نوع محدودیتی ندارند. دلیل این امر آنست که آنها معتقدند توانایی انجام هر کاری را دارند. کن رابینسون ، نویسنده و مربی انگلیسی ، معتقد است که هرچه بزرگ می شویم ، سیستم آموزشی ما را برای “دنیای واقعی” آماده می کند. اما دنیای واقعی چیست؟

مشکل این است که نظام آموزش کنونی در عصر صنعتی شدن تاسیس شد , دوره‌ای که در آن بسیاری از متخصصان به رشته‌های تخصصی مرتبط و تولید مواد خاص نیاز داشتند. آموزشها به سمت تخصص در رشته هاي صنعتي پيش رفت ،فرآيند هر آموزش مشخص و تقريبا غير قابل تغيير بود و اين باعث شد كه خلاقيت در روند آموزش دادن و آموزش گرفتن كمرنگ شود و همچنين از حوزه‌هایی مانند موسیقی , نویسندگی , ورزش و… كمي فاصله گرفته شد. ظاهرا ً ما در حال حاضر در جامعه‌ای کاملا ً متفاوت از قبل زندگی می‌کنیم , اما با یک سیستم آموزشی که از قبل باقی مانده است . به لطف طبیعت ایستاي سیستم آموزشی , آنچه در مدارس تدریس می‌شود , یکی دیگر از عواملی است که محدودیت‌های ذهنی را تحمیل می‌کند.

برای غلبه بر محدودیت‌های خود چه چیز‌هايی را باید یاد بگیریم؟

کودکان از تجربه کردن  و متفاوت فکر کردن نمی ترسند. بنابراین، مهم این است که خلاقیت كودكي را بازیابی کنیم و یاد بگیریم که چگونه مانند کودک فکر کنیم؟ مهم است که بیاموزیم چگونه بدون ترس از خلق کردن ، آزاد بودن از محدودیت ها و انجام هر کاری که احساس علاقه می کنیم ، استفاده کنیم. اما اگر می خواهیم محدودیت های خود را از بین ببریم چه چيزهايي راباید از كودكان یاد بگیریم؟

• كنجكاوی یک توانایی عالی برای یادگیری

کودکان نسبت به چیزهای اطراف خود کنجکاوی ذاتی دارند. آنها به همه چیز نگاه می کنند ، همه چیز را لمس می کنند ، همه چیز را کشف می کنند. آنها هرگز از علاقه به انواع و اقسام کارها دست برنمی دارند. به لطف آن کنجکاوی ذاتی ، توانایی آنها در یادگیری بسیار زیاد است.سعي كنيم براي يادگيري كنجكاوي كودكانه داشته باشيم.هم لذت يادگيري بيشتر ميشود و هم با جلوگيري از محدوديت هاي ذهن قدرت يادگيري بالاتر ميرود.

• غلبه بر ترس اشتباه كردن

کودکان از اشتباهات نمی ترسند. این ترس را هرچه بزرگتر می شویم کم کم یاد می گیریم و این ذهنيت در ما قوي ميشود كه اشتباه چیز بدی است. همچنین لازم است یاد بگیریم و تشخیص دهیم که یک اشتباه می تواند یک تجربه بسیار ارزشمند باشد و حتی می تواند به خودی خود یک موفقیت باشد.

• انجام کارها با علاقه

توسعه ي چیزهایی که نسبت به آنها احساس اشتیاق داریم و امید بستن به کارهایی که انجام می دهیم نتایج به دست آمده را بسیار رضايت بخش تر ميكند. اگر احساس اشتیاق نسبت به شغلی که اکنون داریم نداریم ، شاید زمان آن رسیده است که آن را تغییر دهیم. شاید وقت آن رسیده که درمورد آنچه واقعاً از آن لذت می بریم صادق باشیم و برای انجام هر کاری متفاوت تلاش كنيم.

• بازی كردن

کودک می تواند یاد بگیرد با هر چیزی بازی کند. از یک جعبه مقوایی ساده گرفته تا یک ماشین ریموت کنترل فانتزی ، آنها هرگز دست از تلاش و کاوش چیزهای جدید بر نمی دارند. با این حال ، بزرگسالان برای یادگیری توانایی لذت بردن و بازی را از دست داده اند.

ما به طور مداوم به خودمان چیزهایی می گوییم مانند “من نمی توانم” ، “من قادر نیستم”، که به طور مداوم محدودیت های ذهنی ما را تقویت می کند. وقتی با محدودیت های ذهن خود روبرو هستید و در برابر آنها را باور مي كيند ، غلبه بر آن دشوار به نظر می رسد. اما فقط با کمی فشار آوردن به خودتان ، می توانید به خوبی کارهای بزرگی انجام دهید و نکته ي جالب این است که پس از انجام این کار ، می توانید به عقب برگردید و تعجب کنید که چرا تاکنون فکر مي كرديد که شروع کار به این سختی است؟ اجازه ندهید محدودیت ها شما را از انجام کاری باز دارند.

گردآوری: تیم نوآفرین

ما در نوآفرین کنار کسب و کار شما هستیم 🙂